Η Αγκατσανήθρα

Με το «εθθήλιον» στο πέτο και την «αγκατσανήθραν» στο χέρι, ο αγαπημένος παιδικός φίλος Λευτέρης…

 «Το Λευτερίν του Σταυρή», όπως θερμαίνει το συναισθηματικό μας πεδίο!

 Ήταν και παραμένει αγνός, ειλικρινής, πιστός φίλος και άνθρωπος ! Είναι ο πρόεδρος της παρέας και η ψυχή της!

Το σύμβολο του πέτου μαρτυρά τη βαθιά χριστιανική μας πίστη και το σύμβολο του χεριού την αθώα μας παιδικότητα!

Πόσα και πόσα........ δεν  μας φέρνει στο νου!

 Κάθε δέντρο, κάθε ρεματιά, κάθε πλαγιά, κάθε ποταμιά, κάθε κορυφή……και μια ανάμνηση!  

Το κυνήγι της σαϊττας, τις βέργες, τις πεζοπορίες, τους αγώνες μας στα σταδιάκια –χωράφια, τα γέλια, τους θυμούς………….

 Κι αργότερα τα πρώτα μαθητικά …σκιρτήματα,…..το γυμνάσιο ….τα «παρτάκια»,….το ρεφενέ μας με προσφά, ντομάτα, ρετσίνα,…..το ράδιο τελεφούγκεν…..τα δισκάκια Λύρα…..τον Πουλόπουλο…..το Νέο Κύμα…..

Δεν το ένοιαξε αν φορούσε «τα καλά του», όπως λέγαμε τα γιορτινά ρούχα!

Ανακαλύψαμε γιδόστρατα  μονοπάτια, μυρίσαμε το πεύκο, την αλεσφακιά, την αθρούμπα.....

                     Ευχαριστώ Λευτέρη

Αφιερωμένο απο την παρέα μας στους, απανταχού της γης  ευρισκόμενους, "αγκατσανηθράδες"!

Οι Καζικιές

Μόνο αν πετάξεις το δικό σου χαρταετό!

Μόνο αν νηστέψεις όλη τη Σαρακοστή!

Μόνο αν φιλήσεις το χέρι της σεβαστής νουνάς, πριν μεταλάβεις!

Μόνο αν φας «μυγδαλάκια, χρουσομηλάκια κι αγκατσανήθρες », αποκαμωμένος από το κυνήγι της «σαϊττας».

Μόνο αν αντέχεις να βλέπεις ξυπόλητος  το καινούργιο ρούχο ή παπούτσι για πολλές ημέρες και περιμένεις τη νύχτα της Λαμπρής να το φορέσεις!

Μόνο αν στερηθείς…..και ο « φορτωμένος κατσουνάς»  σε προκαλεί!

Μόνο αν πιστεύεις στην ήττα του θανάτου και το Φως της Ζωής!

Τότε μόνο

Μπορείς να πλησιάσεις και να καταλάβεις το μικρό « καζικά!»

Τον βαραίνει το Θείο Δράμα, συμμετέχει, συμπάσχει και ανυπομονεί ν’ απελευθερωθεί! Ο κρότος και η λάμψη του επικίνδυνου παιχνιδιού είναι γι αυτόν η δικαίωση του!

Οι άγιοι πατέρες της εκκλησίας μας καθόρισαν την εβδομάδα μετά το Πάσχα εορταστική για τα μοναστήρια!

Να ακουστεί και να φτάσει παντού το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού, της ήττας του θανάτου, του Φωτός της Ζωής!

 « Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς,

 με το θάνατό του νίκησε το θάνατο

 και χάρισε ζωή σ’ αυτούς που είναι στα μνήματα»

Είναι η καλύτερη ώρα της φύσης!
Από το πιο μικρό λουλουδάκι μέχρι το μεγαλύτερο φυτό και ζώο ετοιμάζονται για τον καινούργιο κύκλο της ζωής! Αμέτρητα άνθη, χιλιάδων αποχρώσεων, με έντονες ευωδιές, προκαλούν και  προσκαλούν τα έντομα στη λειτουργία του υπέρου!

Τα πουλιά, δραστήρια και ακούραστα φτιάχνουν τις περίτεχνες φωλιές τους! Τα  χελιδόνια με το κλαδάκι στο ράμφος ψάχνουν τη λάσπη που θα τα οδηγήσει στο νυμφώνα τους! Ακούγεται το γλυκό κάλεσμα του μπαμπά πέρδικου και της τρυγόνας!.......

Τα στάχυα παίρνουν να φουσκώνουν! ……….

Κοινωνοί κι εμείς του πολύτιμου μύρου της φύσης και των πασχαλινών εκκλησιαστικών ύμνων, ας αφιερώσουμε λίγο  μέρος από τη σκέψη μας στους  "αφανείς κτήτορες", στους απλούς και ταπεινούς  "Tης αδελφότητας Καλυθιών", τους παλιούς και τους  σύγχρονους, που φλογισμένοι από το ακοίμητο καντήλι της αγάπης για το χωριό μας, μάς παρέδωσαν τα μεγάλα έργα των μοναστηριών !

                                       ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Οι Μυροφόρες

Σαν να είναι η ώρα που ακούγαμε τις νουθεσίες και τα ενθαρρυντικά σου, με τις ιδιαίτερες παιδαγωγικές πρακτικές, που απέκτησες δίπλα στους δασκάλους και τις καταβολές της οικογενειακής και καλυθενής κληρονομιάς, αείμνηστη, σεβαστή Ευαγγελία!

« Χάτε, χαρώτα!»

« Χάτε, Ποστολάκιμ μου! Χάτε, χαρώτο!»

« Α πααίννετε στον δρόμον του Θεού!»

« Μπράβο, παιδάκια μου!»

 Και σήμερα θαυμάζουμε, μέσα απ’ το βίντεο, το πάθος σου για δημιουργία και προσφορά και τη βαθιά σου χριστιανική πίστη, πολύτιμο οδηγό, για μας σήμερα που πελαγοδρομούμε, ψάχνοντας τις χαμένες αξίες! Αξίες που κατείχατε  με την απλότητα και τη σεμνότητα στον τρόπο ζωής και το σεβασμό στις σχέσεις!

Βαθύρριζο είναι το δεντρί που μας παραδώσατε κι αντέχει στις αντιξοότητες του σύγχρονου τρόπου ζωής!

Σε σας καταφεύγουμε, ψάχνοντας το άπλωμά του!

 Το βίντεο είναι γυρισμένο το 2006 από τον αγαπητό φίλο Απόστολο,γιο της ευσεβούς Ευαγγελίας!

Τον ευχαριστούμε για την ευγενική του προσφορά, όπως και όλες τις "μυροφόρες" του μοιρολογιού της Παναγιάς!

                                                     Πάντα άξιες!

Μεγάλη Εβδομάδα

Τα στιχάκια της Μεγάλης Εβδομάδας είναι το θησαύρισμα της λαϊκής μας  έκφρασης.

 Ο απλός χριστιανός ζει και συμπάσχει με το Χριστό.  Πονά, υποφέρει και ζητά δικαιοσύνη. Το μεγαλείο του Θείου Δράματος, η υπέρτατη θυσία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου τον δυσκολεύει!

Μεγάλη Δευτέρα,

μεγάλη μαχαίρα!

Μεγάλη Τρίτη,

μεγάλη κρίση!

Μεγάλη Τετάρτη,

ο Χριστός μας επιάστη!

Μεγάλη Πέμπτη,

ο Χριστός μας επαιδεύτη!

Μεγάλη Παρασκευή,

κλάματα και οδυρμοί!

Μεγάλο Σάββατο,

οι Οβριοί στο θάνατο!

Εκουρκουνούσεν

« Τα βουτυρένα, τα λαένα, της ώρας, τα νεβατά………..»….Εκείνα με το «αθθόνερο» και την ζάχαρη άχνη…..Να  δεις …πως τα λέγαμε; .......     Αχ, αυτή η μνήμη! Θέλει επανεκκίνηση……που λέμε στο PC !

«Αμ, με κείνα τα παξιμάδκια «της Μεγάλης Πέφτης που επομένασι στοφ φούρνο ούλλdην την νύχτα κι εβάλλdαμ μας σε πειρασμό, ν’αννοίξουμεν το φράμα» και να χορτάσουμε το ξελιγωμένο στομάχι μας από την πολλή «νήστεια!»

Μύριζε ασβέστη η γειτονιά και ανακλούσε ο ήλιος στους τοίχους, τα καντούνια, τις πεζούλες, τις αυλές, ακόμα και στα «χαλατά!».

Οι « τενεκκέες» εδίναν κι……επαίρναν!  Η φουρνίστρα κι ή ροϊστρα «επαλαβώνναμ μας!». Έπρεπε να περιμένουμε την ώρα του «Χριστός Ανέστη», για να δοκιμάσουμε τα κουλούρια, τις αυγούλες, τα κόκκινα αυγά!

«Στην ντζέπημ μας εκουρκουνούσεν το χαρζηλίκι, που παίρναμεμ που τον νούνον, την νουνάν, τομ πάππουν, τημ μάμμη, όταν τους εκάμναμεμ μετάνοιες, πριμ πάμεν να μεταλάβουμε…..!

Η Καφκιά

Το σεντούκι σήμερα φιλοξενεί τον αγαπητό Αργύρη, δυνατό ανεκδοτολόγο με χρώμα και μοναδική εκφραστική.

Αποδίδει πολύ καλά τη μελωδική ιδιωματική των φίλων, γειτόνων και πρώην συνδημοτών, Κοσκινιατών!

Είναι γνωστή η αγάπη και η περηφάνια τους για το πανέμορφο χωριό τους και δεν έχουν άδικο! Το χωριό τους (το παλιό βέβαια) είναι χαρακτηρισμένο παραδοσιακός οικισμός και διατηρεί μέχρι σήμερα την όμορφη εικόνα του παρελθόντος!

Το ανέκδοτο σατιρίζει τον υπέρμετρο εγωισμό, την «καφκιά», όπως λέγεται  και «συναντιέται» σε όλη  τη Ρόδο!

Προτιμήσαμε την Κοσκινιάτικη ντοπιολαλιά, λόγω της ζωντάνιας που εκπέμπει και της άμεσης ανταλλαγής συναισθημάτων, με ξεχωριστή μελωδικότητα, κάτι που μόνο στα Ιόνια νησιά  απολαμβάνει κάποιος!

 

Τον καιρόμ πού ρκουμουμ που την Αμερικήν, ήμπα στημ πιο μεγάλημ παππόραν………..

…….ώσπου να το ξεπεράσουμεν ακάαμε δ δκυό ώρες……….

…….κούουμεν τα μεάφωνα κι εφωνάζαν……

……όποιος εξέρει μάειρας……..

………δεκαεφτά τσουάλgια λάχανα……….

               Ευχαριστούμε  πολύ, Αργύρη!

Ο Κατσουνάς

Πλησιάζουν οι μέρες  που θα ζήσουμε το Θείο Δράμα.

 Τα κανάλια του νου γυρνούν πολύ πίσω, στην εποχή του χαμόγελου, την παιδική μας ηλικία.

Ο ερχομός των χελιδονιών και ο πρώτος χαιρετισμός  τους,  προετοίμαζε το μικρόκοσμο μας, για το μεγάλο γεγονός  των Παθών και της Ανάστασης!

Η Σαρακοστή, τυπική και τιμωρός, μας έβαζε σε πειρασμούς. Εξάλλου δεν διέφερε και πολύ από το ετήσιο σιτηρέσιο! «Τρεις βολές όσπρια,  (φακές, λόππια, λόππια), μιαμ μακκαρούνια, μιαψ ψωμιά καουρδιστά, μιαν τσουβρά,  κανάν αβκόν τηανιτό και άτε.....  λdίομ πασκαβάλλdιμ με τον τραχανά (καλός..και ο προσφάς) ……και πάει ......η βdομά!»

Και να σου, λοιπόν, η κυρα- Σαρακοστή «.....με ελgιές ζούππες το πωρνό, ….τσακιστές το μισομέρι (για αλλαγή) και λdίοχ χαλουβά … για το καλό..!»

Η παρηγοριά μας βρίσκονταν στα «κορφάδκια»! …… « Εκαταλάβετέ το;…Κειδά εκρέμουνταν ο κατσουνάς κι …ελάμενεν τα κουλούργια  και τις αβκούλdες της Λαμπρής,…όπως τα λαμέναμεν και μεις! »

……………………………

Προφήτης Ηλίας

Οι " καρποί " της αδελφότητας Καλυθιών και το " τάμα " της Ευαγγελίας!

Αφιερωμένο σε  όλους εσάς που βρίσκεστε μακριά μας και ιδιαίτερα σ' ένα αγαπημένο ξαδερφάκι "Λιάκι!"

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Μπράβο σας!

Αυτή είναι η έμπρακτη αγάπη για τη μικρή μας πατρίδα!

Συγχαρητήρια!

Kalithies.blogspot.com

Μεγάλοι μαθητές

Ποια ήταν η εικόνα της τάξης του Δημοτικού Σχολείου, τα πρώτα χρόνια μετά την ενσωμάτωσή μας με τη μητέρα Ελλάδα;

Άκουγα για μεγάλους μαθητές και δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι συνάδελφοι τότε. Κάποιοι μιλούσαν για «στάσιμους», άλλοι για αδιάφορους, άλλοι για αποκλεισμό μαθητών από το Δημοτικό, λόγω υποχρεωτικής απασχόλησης στις δουλειές των γονιών …..και άλλα…….

Την απάντηση μας δίνει ο αγαπητός συγχωριανός μας  Βαγιανός Μανιάς. Κρύβεται αντίσταση και ηρωισμός από τους προγόνους μας ενάντια στον ιταλό κατακτητή, πίσω από  το φαινόμενο!

Όσο για τους μαθητές……Φανταστείτε ένα δεκαπεντάχρονο να διαβάζει  ….λα-λα- Λόλα ……..λα- λα- όλα !

Επίσης μαθαίνουμε για τον εκπαιδευτικό με τη μεγάλη προσφορά,( είχε και γνώσεις ιατρικής) αείμνηστο Σωτήριο Ζερβό, το «Χαρκίτη», όπως αποκαλούσαν μικροί και μεγάλοι στις Καλυθιές…...και τον ………ελιγμό του……… την ημέρα της επιθεώρησης

Με τηγ Γεναίκαν του

"Το Στατί", είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα του πρώην δήμου μας,  «ο ΤΟΠΟΣ μας».

Σήμερα σας παρουσιάζω ένα απόσπασμα ,προσαρμοσμένο στη  φωνηματική γραφή,  βάσει των συμβουλών των μεγάλων μας λαογράφων.

Να με κρίνετε με επιείκεια, γιατί έχει τις δυσκολίες του.

Έχει κάποιες δυσκολίες στην πρώτη ανάγνωση. Στη δεύτερη και τρίτη όμως, προσωπικά αυτό νιώθω, πλησιάζεις….. το σουφά και ……το κούμελλο

................

Το Στατίμ, με τηγ γεναίκαν του το Μαριανθί και τα εννιά παιδκιά τους, πέντε  κόρες και τέσσερα παλdικάρκια, πομένουν  στην «Έξινη», στο μονόσπιτομ  με την καμάραν στημ μέση, που τον προύκισεν  ο συγχωρεμένος ο πεθθερός του. Ο θεός ας αναπάψει την ψυχήν του! Έφυέν τους νωρίς!

Η πεθθερά του, η Μαρκιέττα,  με το στεροκούνιν της, πομένει στο σπιν της και ξαννοίει  μοναχή  της τις δουλgειές του αντρός! Δίνουν την έναχ  χέρι κι οι γαμπροί της.

Τ'αρσενικά ξαπλώνουν στημ μουσάντρα και οι κόρες στοσ σουφά, κοντά στην τσιμιά. Τ’ αντρόυνο, στο παλκιόσ  σιερένιον κρεβάτι,  στομ πέρα τοίχο, δίπλα που το γυαλdικό.

Το πιο μικρόν τους κοιμάται κόμα στην κούνια και ξαννοίουν το οι αρφές του, όταν η μάνα κόφτει που τημ μιαδ δουλgειάν στην άλλdη! Το πιο μιάλο, το Κωστιό, δεκαπέντε χρονών, κούει τις αρμήνειες  του πατέρα του και βοθά σε ούλλdα. 

.....................

Κκιάκκα Κκιούκκου

Παρακάλεσα το φίλο Μανώλη για μια...... έντονη παιδική,........ σαϊττική ανάμνηση και είδα τον πιο παραστατικό ζωγραφικό πίνακα ......καλυθενής φύσης και ......σχολείου!
Μη χάσετε λέξη!

.......τον είδα που μακριά κι έκρυψα τα πουλιά,...ξέρεις!..

......΄Επιασέμ με!..       ...Έτσι κι έτσι!......

.......Εφοήρησέμ με!........

.....΄Οπου επήαιννα, είχα σαϊττες κρυμμένες......

 .....Μιαν, έπιασέμ με στομ Παλιόπυργον...............

.......Επήρεμ με τησ σαϊτταν..........


Καλά ο σκοπός, ...........αλλά ο δάσκαλος........       (κκιούκκου!)

Κακόμο.. Μανωλάκη!

Σήμερα φυτεύεις τους βασιλικούς, στο δρομάκι του Λαδικού, την πύλη του τουριστικού παράδεισου!





                              "Εφκαριστούμε σ σε, Μανώλη !  "

Ο Σαϊττάς και ο Σκοπός

"Εφτός είναι καλός σαϊττάς! Καννέβκει κι ελ λαθέβκει! Εγίμωσεν το κρεμμαστάριν του! Εκάννεψα τηδ δακκανιούραν! Στο ξεράιν κάθεται ένας ασπρόκωλος! Εξέφυέμ με ! Έσπασέμ με το λάστιχον! »…..
Κάποιες από τις κουβέντες μας την ώρα της περιπλάνησης και του κυνηγιού μας, όταν ήμασταν παιδιά!
Αφορμή για το προλογικό σημείωμα μού 'δωσε ο εξαίρετος συγχωριανός και φίλος ,Μανώλης Αντωνίου!

Μιλώντας μαζί του,  κατάλαβα από πού πηγάζει το παροιμιώδες επιφώνημά του, με το οποίο προσφωνείται στις διάφορες εκδηλώσεις που συμμετέχει:  "Στα όπλα!"  Θα το καταλάβετε κι εσείς ακούγοντάς το χείμαρρο των αισθημάτων του!
Και πάρα πολλά άλλα  ανεκτίμητα!
                                       
                               Ευχαριστούμε, φίλε Μανώλη!