Στο τελείωμα του χρόνου και την ανατολή της νέας ελπίδας, να μου επιτρέψετε να παραθέσω κάποιες φράσεις από τη συζήτηση που είχα με τον αιδεσιμότατο ιερέα του χωριού μας πατέρα Σέργιο για τη ζωή στο χωριό σε δύσκολους καιρούς.
«Η φτώχεια επλήθαινε, αλλdά η αγάπη επολλαπλασιάζονταν!»
«Η αγάπη επολέμαν την φτώχεια!»
«Σαν να 'ταν το χωριόν ούλdο μια οικογένεια!»
Τον ευχαριστώ!
Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α
