Με τηγ Γεναίκαν του

"Το Στατί", είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα του πρώην δήμου μας,  «ο ΤΟΠΟΣ μας».

Σήμερα σας παρουσιάζω ένα απόσπασμα ,προσαρμοσμένο στη  φωνηματική γραφή,  βάσει των συμβουλών των μεγάλων μας λαογράφων.

Να με κρίνετε με επιείκεια, γιατί έχει τις δυσκολίες του.

Έχει κάποιες δυσκολίες στην πρώτη ανάγνωση. Στη δεύτερη και τρίτη όμως, προσωπικά αυτό νιώθω, πλησιάζεις….. το σουφά και ……το κούμελλο

................

Το Στατίμ, με τηγ γεναίκαν του το Μαριανθί και τα εννιά παιδκιά τους, πέντε  κόρες και τέσσερα παλdικάρκια, πομένουν  στην «Έξινη», στο μονόσπιτομ  με την καμάραν στημ μέση, που τον προύκισεν  ο συγχωρεμένος ο πεθθερός του. Ο θεός ας αναπάψει την ψυχήν του! Έφυέν τους νωρίς!

Η πεθθερά του, η Μαρκιέττα,  με το στεροκούνιν της, πομένει στο σπιν της και ξαννοίει  μοναχή  της τις δουλgειές του αντρός! Δίνουν την έναχ  χέρι κι οι γαμπροί της.

Τ'αρσενικά ξαπλώνουν στημ μουσάντρα και οι κόρες στοσ σουφά, κοντά στην τσιμιά. Τ’ αντρόυνο, στο παλκιόσ  σιερένιον κρεβάτι,  στομ πέρα τοίχο, δίπλα που το γυαλdικό.

Το πιο μικρόν τους κοιμάται κόμα στην κούνια και ξαννοίουν το οι αρφές του, όταν η μάνα κόφτει που τημ μιαδ δουλgειάν στην άλλdη! Το πιο μιάλο, το Κωστιό, δεκαπέντε χρονών, κούει τις αρμήνειες  του πατέρα του και βοθά σε ούλλdα. 

.....................