Το Λdιόχρονο

"Το λdιόχρονον", το μικρό Βασιλάκι, παιδί του δασκάλου Σωτηρίου Ζερβού από τη Χάλκη, όπως μας ανέφερε η κυρία Τσαμπίκα, ήταν ο μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Καλυθιών που καλωσόρισε τον πρώτο διοικητή Δωδεκανήσου, ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη, στην πλατεία μας.
Αντέγραψα από το βιβλίο του δασκάλου και λαογράφου Αναστασίου Βρόντη, "Λαϊκά Τραγούδια της Ελεύθερης Δωδεκανήσου" Ρόδος 1947, το ποίημα του και σας το παρουσιάζω.

 Το τραγούδι του μικρού μαθητή

Το παραμύθι που ΄λεγε

τες νύχτες η γιαγιά μου,

το είδα να γίνει αληθινό

κι εχάρηκ’ η καρδιά μου.

Ελεύθεροι πια είμαστε

και όχι σκλαβωμένοι,

μας  ‘γκάλιασεν η Μάννα μας

η κοσμοξακουσμένη.

Σαν πελιστέρι κιβωτού

με το κλαδί ελαίας,

ήρτε και μας χαιτέτησε

με γαλανή σημαία.

Επήγα στο κρυφό σχολειό,

διάβασα τη φυλλάδα

κι έμαθα να αγαπώ

τη μάννα  μας Ελλάδα.

Ελλάδα, μάνα μου γλυκειά,

βάλ’ μας στην αγκαλιά σου,

γιατί θα γίνουμε κι εμείς

τα πιο καλά παιδιά σου.