Το Ψωμί της Χώρας

Σήμερα ανοίγουμε το κεφάλαιο του χαμόγελου,  τις παιδικές μας αναμνήσεις! Τρώμε ψιμίθι και χαλβά της Χώρας(πόλης Ρόδου)!

Ανυπομονούσαμε να γυρίσει ο γονιός από τη Χώρα, γιατί περιμέναμε να μας φέρει δώρο, Μην  πάει ο νους σας σε τίποτα ακριβό ρούχο ή παιχνίδι. Λαχταρούσαμε να φάμε το ψωμί της χώρας! Ναι, το λευκό ψωμί ή τα ψιμιθάκια! Μεγάλη χαρά που κάναμε!

Καταλαβαίνετε το λόγο; Παραχορτασμένοι  από το ζυμωτό σπιτίσιο σταρένιο ψωμί, ψάχναμε κι άλλες γεύσεις!.

Οι σημερινοί διατροφολόγοι θα απορούν, που εγκωμιάζουμε τη μαγιά και τα διογκωτικά πρόσθετα. Κι όμως  στη θέα του, άστραφταν τα προσωπάκια μας και πλάταινε το χαμόγελο μας  !

Μαζί με το ψωμί «λαμέναμεν και τοχ χαλουβάν».

«Ου ου ου ου! Χαράμ πιο εμείς!»

Το Θαύμα

Στη λουλουδιασμένη αυλή και τον ολάνθιστο κήπο της κυρίας Σοφίας βρέθηκα σήμερα. Την ευχαριστώ για την  θερμή υποδοχή και την ευγένεια της!

Σύζυγος του αείμνηστου συναδέλφου Στέργου, ακούραστου μαχητή των εκπαιδευτικών προβλημάτων του οικισμού Φαληρακίου, σχεδόν σε όλα τα έτη της υπηρεσίας του!

 

Άκουσα ιδιαίτερες στιγμές της μακαριστής μοναχής Αγαθονίκης, της Καλογριάς μας, όπως τη λέγαμε στις Καλυθιές.

Κατέγραφα… και το μυαλό μου πετούσε στα παιδικά χρόνια, τότε που η Παναγιά μας η Ελεούσα ήταν απαραίτητος σταθμός στις περιπλανήσεις  μας …για νερό, δροσιά, ξεκούραση…..!

Θυμάμαι το ήρεμο προσωπάκι της μοναχής, το γαλήνιο της βλέμμα και τη σιγανή φωνή  της, που μας μαγνήτιζε!

Ποτέ δε μας «αγρίεψε», που μας  έπρεπαν και χειρότερα, γιατί τη ραθυμιά (γραμυθιά) που βρίσκεται στην αυλή του μοναστηριού τη μετατρέπαμε  σε κυνηγότοπο της σφεντόνας! Βέβαια, άμα τη βλέπαμε, κρύβαμε τη σφεντόνα και ψάχναμε τις τσέπες μας τάχα για το αντίτιμο του κεριού!  Ήξερε το σκοπό μας, αλλά μας σκέπαζε…

Αιώνια να μένει η μνήμη της!  Μας δίδαξε με το ήθος και την προσωπικότητά της!

Νερό Μανάτο

Το νερό που πήγαζε στα Πιάδκια ,από πέντε πηγές, όπως μαρτύρησε η κυρία Σοφία , έρχεται ο αγαπητός Κυριάκος να το χαρακτηρίσει «μανάτο!»

Η λέξη περιέχει ότι πιο ακριβό και πολύτιμο έχει ο άνθρωπος, τη μάνα!

΄Ηταν μανάτο για δύο λόγους!  Έβγαινε με φυσική ροή μέσα  από τα σπλάχνα της μάνας γης  και στη διαδρομή του από τη «Δεσιά» μέχρι τον κάμπο  του Φαληρακίου έδινε ζωή σε εκατοντάδες περιβόλια ,τα «κεππούλgια» όπως τα λέμε στις Καλυθιές!  Μάνα για τα περιβόλια και μάνα Καλυθενή!

Κάτι ανάλογο είχαν και τα περιβόλια της Καλαμωνιάς!

Προσωπικά  θυμάμαι τον παράδεισο που δημιουργούσε στα πέρασμα του, γιατί κάθε Πέμπτη περίμενα να ποτίσω στα Παλιάλωνα τις «χρουσομηλιές» ….

Περιμέναμε με τη τσάπα στο χέρι τη ζωογόνα πορεία του….(δεν είναι υπερβολή)..

Σταματώ….γιατί αν αρχίσω και μιλάω  για τους καλόκαρδους  συντρόφους περιβολάρηδες ……

Μου ξέφυγε πάντως ένας αναστεναγμός……

Ακούστε…μόνο ένα....Μοιραζόμαστε  το ψωμί και την ελιά!.......................................................

« Επέρναν ο κόσμος  μια χαρά , με αγάπη!»..........

                                                          Ευχαριστούμε Κυριάκο!

Εμοσχοβολούσαν

   Όταν ήμασταν μικρά παιδιά, περίπου μέχρι  εφτά οκτώ χρονών, συνοδεύαμε τις μανάδες μας στους ποταμούς για το πλύσιμο των ρούχων της οικογένειας και του σπιτιού. Και λέω μέχρι τότε, γιατί μεγαλώνοντας αναλαμβάναμε βασικές υποχρεώσεις  όπως βοσκή, θέρισμα, μάζεμα σταφυλιών ,πότισμα κήπων κ.α

    Το πλύσιμο γίνονταν μια φορά την εβδομάδα, όταν  είχε ηλιοφάνεια.

    Οι μάνες μάζευαν τ’ άπλυτα σε κοφίνια και τα φορτώναμε στο γάδαρο. Παίρναμε ένα γκαζοτενεκετέ γεμάτο στάχτη από το φούρνο, για την αλυσίφα(αλυσίβα), το αθθόπανο , το ξύλινο κόπανο ,φύλλα δάφνης ή πορτοκαλόφυλλα. Η μαμά έβαζε ένα μικρό παιδί στο σουμάρι(σαμάρι)και ένα, συνήθως το μικρότερο, στα καπούλια, στο κώλο του γαδάρου όπως το λέγαμε .Η ίδια οδηγούσε το γάδαρο  κρατώντας τον από το καπίστρι.Τα υπόλοιπα συνόδευαν με τα πόδια .Δεν ήταν μακριά. Η πιο μακρινή διαδρομή να ταν δέκα λεπτά. Πηγαίναμε στον Κήπο, στο Πέραμα, στις Ρότσες και το μακρινό μας τα Πιάδκια.

Για τα Πιάδκια μας μιλά η κυρία Σοφία .

 Μας μεταφέρει ζωντανές εικόνες του παρελθόντος με παραστατικότητα.

 Λες και είναι η ώρα που έβραζε η αλυσίφα στο κούμελλο ,….. που ρίχνανε βραστό νερό στο αθθόπανο,……που τα χτυπούσαν με τον κόπανο,….που τα άπλωναν στα κλαδιά,….. που μοσχομύριζε το κοφίνι με τα πλυμένα ρούχα…….!

….Από πέντε μεργιές εχόχλαζεν το νερό!........(πέντε πηγές)

…..Η διαδικασία ......είναι μεγάλη λειτουργία.  ........΄Οπως είναι το ψωμί, ........είναι και το πλύσιμο!

Έβλεπές τα πιο, .......εμοσχοβολούσαν….ετρυπούσαν  τημ μύτην!..

 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ, κυρία Σοφία!

Το Κόττι

Τι πείραζε που τραγουδούσε ο τζίτζικας; Ας ανέβαζε ο Κέλσιος 40^ο τους βαθμούς του! Το « κόττι» έπρεπε να φορεθεί! Ας είχε και διπλή γούνα! Τι είναι λίγος ιδρώτας μπροστά στο θαυμασμό που θα εισπράξει από τους συμμαθητές του;

....Κοιμάται και  τους ονειρεύεται να μένουν στήλη άλατος!

Ακούει το…… «Α αααααα  τους!» και γελά στον ύπνο του! Τους βλέπει να τρέχουν πάνω του και να προσπαθούν να το αγγίξουν!......... «Φυέστε μακριά μου, μημ με το χαλάσετε! …΄Εφερέμ με το ο νούνος  μου που τηγ Γερμανίαν!»...,.« Μανάααα! Γούναμ που χει!....»  «Ξαφύστε με ήσυχον, ζηλιάρηες!»

-Τι έπαθε το Δημητρόμ μας και μαλλdώνει στον ύπνον του, λέει η μάνα.

-Σαν ν’ άκουσα να φωνάζει τον νούνον του,λέει ο πατέρας. Είναι που τημ πολλdήx χαράμ που τον είε!

-Έφερέν τον και κόττιδ δώρον!

…………………

                                                                                                           

Εσώσπασά την

Με  την  κληματόβεργα στο χέρι και τη σκέψη εικοσάχρονη,  θυμάται τον ενθουσιασμό της …….παρέας……..Περίπου εξήντα χρόνια πριν…

Εικοσάχρονα παιδιά …..τρέχανε για το τάμα,…...την αναστήλωση των ξεχασμένων, λόγω πολέμου, μοναστηριών !

Με το βιντεάκι μας ταξιδεύει!

 Συμμετέχουμε νοερά….κουβαλώντας ένα κουβά τσιμέντο,……….απολαμβάνουμε το δροσερό νερό του πέτρινου "φλετρού", ......τρώμε αρωματικά "χρουσόμηλα του μερμήγκου"…και αστειευόμαστε……
Αργότερα ξεκούραστοι.,.....σκαρφαλώνουμε στην "τρύπα της Καλαμωνιάς,".....μελετούμε τα  προϊστορικά ευρήματα.........και ατενίζουμε την απεραντοσύνη ....μέχρι του " Λούκα", το "Σαραντάπηχο" , τη "Χώρα" και τις μακρινές κορφές των  "Ψιθενών" βουνών!

Ευχαριστούμε πολύ, Φιλιππή!

Τα Πρώμα

Σας λένε τίποτα οι λέξεις: «φράκτια, μαντάλια, καταπότες, κλειδκιά, χαούζα, σερεπέττιν,……….πρώμα ;»

Σε δυο μέρες μπαίνει επίσημα η Άνοιξη και «όπου σταθείς και βρεθείς», βλέπεις τον «πυρετό» της προετοιμασίας των ανοιξιάτικων καλλιεργειών! Οι φρέζες έχουν την τιμητική τους! Τα  φυτά αγοράζονται έτοιμα και με λίγο κόπο εξασφαλίζουμε την καλοκαιρινή «σαλατάρα» , όπως τη λέει ο μεγάλος δάσκαλος Φ. Βαρέλης!

Βέβαια σήμερα γίνονται πιο πολύ για χόμπι και γυμναστική! Τότε όμως γύρω στο 1960-1970 ήταν βιοποριστικός πόρος για τις Καλυθιές!

Τα παραλιακά μέρη, μπροστά από τους διμηνίτες(αμπέλια) και από το Φαληράκι μέχρι το Καστρί, ήταν ένας συνεχής φράκτης πρώιμων καλλιεργειών!

Ξεκινούσαν από το Φλεβάρη! Τέλη Μαϊου γέμιζε η αγορά με τα πρώιμα προϊόντα των Καλυθιών, ντομάτες, αγγούρια, μελιτζάνες….. πιο βιολογικά από τα βιολογικά που λέμε σήμερα! Φρόντιζε ο «τσουαλλοστρατός» να δίνει γεύσεις  και αρώματα…μοναδικά……σερεπεττάτα………

Τον ιδιότυπο αυτό «στρατό» τον αποτελούσαμε όλα τα μικρά ,που με το τσουβάλι στον ώμο δεν αφήναμε…. ίχνος κοπριάς στο δρόμο!

………..Και μετά από τόσες « τυράννιες» ήρθε  η …….μετανάστευση!

Σας χάλασα ….λίγο τ’ όνειρο…όμως υπάρχει και η πικρή γεύση!

Αφορμή για τη Σαββατιάτικη  μνήμη, μου δωσε ο καλός φίλος Γιάννης με την παρέα του το Νίκο!  Καμαρώστε τους!

 « Καλή  τους παραγωγή!»

Φωτογραφικό Αφιέρωμα

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στον προφήτη Αμώ Καλυθιών, για τις φίλες και τους φίλους που βρίσκονται μακριά μας!

                                            Τα σχόλια δικά σας!

Προφήτ' Αμώνης

Ο βράχος με τα χνάρια του προφήτ' Αμώνη

Μια θρησκευτική προφορική παράδοση που μας έρχεται από πολύ παλιά και μεταδίδεται από στόμα σε στόμα και από  πατέρα σε παιδί, είναι:" Ο θυμός του προφήτη Ηλία!"

Έχει τη δική της ομορφιά και δίνει απαντήσεις στις τοποθεσίες των γειτονικών μοναστηριών και περισσότερο στην τρύπα του προφήτη Αμώ!

Μ' αυτή μεγάλωσαν γενιές Καλυθενών , διατήρησαν την ορθόδοξη πίστη και άντεξαν στους δύσκολους αιώνες !

" Ελέαν οι παλgιοί ότι στον προφήτ' Αμώνην επάαιννεν πολλdύς κόσμος και στον προφήτ' Ηλίαν εν  ενεβαίναν...... "

" ....εκύλησεν βράχους μεγάλους.........."

".....με το χέριν του εσταμάτησεν τον βράχον....."

"Εξεντρύπησεμ που την άλλdημ πάνταν...."

Ευχαριστούμε τον κ. Στέφανο για τη  μεγάλη του προσφορά στις καλυθενές παραδόσεις!

Που Φτον το Φτωχόν Ταμείο

Ο κ. Στέφανος Kώστας, μέλος της "Αδελφότητας Καλυθιών" , μας δίνει  ενδιαφέρουσες μαρτυρίες για το έργο της στον Αι Γιώργη!

Ευχαριστούμε, Στέφανε! 

                                          

"Αφού εκάμαμεν έναν μικρόν ταμείο.........."




" ........από τα πετεινάρκια, τα ριφόπουλα.........."




" Η σκάλα που κάτω μέχρι πάνω είναι 33 μέτρα........."



" Αρκινούσαμεν που πάνω μερκιά........."




" Επααίνναμεν και τις καθημερινές .............."




" Επληρώνουνταν που φτον το φτωχόν ταμείο........"

Παγωτό

Καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους θυμήθηκαν........... το πρώτο τους......... παγωτό!

 Ο  Βάγιος λίγο μετά τον πόλεμο κι ο Σάββας αρχές του 1970!

Όμορφες ,αγνές κι αθώες παιδικές αναμνήσεις πιο γλυκές  κι απ’ το μέλι!

«Κειδά στα μπακκαλάκια που δίπλα……….»

« Είχεν έναν καμαράκι…..!»

« Εγυρίζαμεν την μαναβέλλα, για να μας δώσει έναν παγωτό!»

«Έφερνεν και πετειναράκια με το ξυλάκι και μας έδινε.!

                                         Βάγιος

«Οι μικροί, όλοι εμείς εκάμναμεν  παναϋρι….!»

« Ο Δημητράς ήταν καλός άθρωπος….!»

«Με χωνάκι παγωτό που λες…!»

«……..δίνει και καθρεφτάκι  δώρο..!»

" Ου! Χαρά πιο εμείς! "

                  

                                      Σάββας








@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Ισχυρή σεισμική δόνηση, 6 βαθμών, σημειώθηκε το πρωί της Τετάρτης (τοπική ώρα) ανατολικά του Τόκιο, με επίκεντρο σε διαφορετικό σημείο από εκείνο του σεισμού - γίγαντα. Την ίδια ώρα, συνεχίζεται το πυρηνικό θρίλερ, καθώς φωτιές ξεσπούν η μια μετά την άλλη στους αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού Νταϊτσί της Φουκουσίμα. Πυρκαγιά μαίνεται στον πυρηνικό αντιδραστήρα Νο. 4, ενώ λευκός καπνός φαίνεται να έχει βγαίνει από τον αντιδραστήρα Νο. 3

 in.gr

Ο Ναστάσης

Ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης, της αρετής και της αγαθότητας!
Ποιος; Ο Ναστάσης ο Νικολός!
Με το "μπούρο" του, όπως τo  'λεγε, στο στόμα σκορπούσε χαμόγελα και μετέδιδε  μια μοναδική ηρεμία! Δε χαλούσε χατήρι κανενός! Απλός, καταδεκτικός,ο άνθρωπος που "γέμιζε το τραπέζι της παρέας!" Ήταν η ψυχή της!
 Τώρα που τον σκέφτομαι και γράφω, αισθάνομαι μια  απόλυτη εσωτερική γαλήνη, όπως την ακτινοβολούσε η παρουσία του!
Κάποτε βρέθηκε σε κέντρο διασκέδασης στην Αθήνα, δώρο του γιου του, κι άνθισε  και μύρισε σαν βασιλικός !

Οι υπεύθυνοι συγκινημένοι από την καλοσύνη του, του αφιέρωσαν το τραγούδι με τ' όνομά του!
Μια όμορφη ανθρώπινη στιγμή που θεώρησα καλό να την παρουσιάσω! Ελπίζω να με δικαιώνετε!

Πιστέψε το οι νεώτεροι! Μπορεί οι "παλιοί "να είχαν πολλά βάσανα, όμως τα αντιμετώπιζαν με μια μοναδική φιλοσοφία ! Ποια;           " Τι  φταίει  ο άλλος να με βλέπει μουτσουνιασμένο;"

Ευχαριστήριον(2)

"Πρωτανάσανα, πρωτομίλησα, πρωτόπαιξα...........! "

Το ευχαριστήριο απευθύνεται στους καλοσυνάτους και ευγενέστατους συγχωριανούς και συγχωριανές, που μπροστά στην κάμερα, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, άνοιξαν την ψυχή τους!

Θυμήθηκαν…….., ένιωσαν άλλη μια φορά παιδιά……, πλάτυνε το χαμόγελο τους……… και αποκάλυψαν ,για όλους εμάς και για τους μελλοντικούς Καλυθενούς , κρυμμένους θησαυρούς της λαϊκής μας παράδοσης , της ιερής κληρονομιάς μας!

 Τους ευχαριστούμε όλους και τον καθένα χωριστά!

( Η σειρά αναφοράς είναι με βάση το αρχείο του υπολογιστή)

 Η σεβαστή μου μητέρα.

 Ο πατέρας Σέργιος

Παπασάββας Ιωάννης  (Αφάντου)

Παπαγεωργίου Γεώργιος. (συνταξιούχος αυτοκινητιστής)

Μανιάς Εμμανουήλ (κουρέας)

Σαββούλης Δημήτριος (ο παλιός ζαχαροπλάστης)

Κώστας Αντώνιος (ξενοδόχος)

 Αντωνάς Παναγιώτης (ταχυδρόμος)

Φιλιππάκης Ιωάννης (από Καναδά)

Καλιγάς Νικόλαος (τραγουδιστής)

Χατζηγεωργίου Μιχαήλ (Καλυθιές – Κοσκινού)

Κώστας Σάββας (Πιαδούλgια- Μελισσάς)

Κευγαδιού Κυριάκος (ψαράς)

Ο φίλος Νίκος (από Μεσαναγρό)

Κώστας Δημήτριος (βενζινάς)

Μάστορας Φίλιππος (Λαγκόνι)

Σωτηράκης Μιχαήλ (Μελισσάς)

Κώστας Στέφανος (Καμαρίτσες)

Αντωνάς Μιχαήλ (Μελισσάς)

Χατζηγεωργίου Σάββας (κινηματογραφιστής)

Ταχραμάνης Σάββας (Πατέλλα)

 Γιαλλούσης  Μιχαήλ (Εξινη)

 Γιωργάς Μιχαήλ (Κωστή του Διαμάντη)

Όλγα-Γεωργία  Σταματά-Χατζηγεωργίου

 Τσαμπίκα  Σαββιού (πλατεία)

Αργυρού Βασιλική (Καμαρίτσες)

 Παπανικολάου Μιχαήλ (Τσίτση)

Κοντός Στέργος (έμπορος)

Καλιγά Κωνσταντίνα (Καμαρίτσες)

 Αργυρού Βασίλειος (Μελισσάς)

 Σαββιού Μιχαήλ (Φαληράκι)
Κώστας Ευστάθιος (Στατή)
Μανιάς Βαγιανός (Φαληράκι)
 Γρηγοράς Σάββας (εργολάβος)
Σοφία χήρα Στέργου Σωτρίλλη
 Αντωνίου Εμμανουήλ (Παχύς)
 Καπνουλλάς Αργύριος
 Παπανικολάου Μιχάλης( Ο Μιχάλης ο Κρεμαστενός)
 Βασιλεία και Νίκος Καβουσανάκης
 Γρηγορίου Γ. Στέφανος (ρένη)
 Γιαννακλής Στέργος (παλιός κινηματογράφος)
 Γαλατάς Γεώργιος (Τσίτση)
 Λεβέντης Γεώργιος (πλατεία)
 Αντωνίου Ελένη (Πολύκαρπου)
 Πασάλης Εμμανουήλ (Έξινη)
 Σμάρω Σαράντη (περίπτερο Φαληράκι)
 Δέσποινα Λαρδά (Αφάντου)
 Νικόλας Νικολού (Τσίτση)
 Φώτης Λεβέντης-Γιαννάς (Καναδάς)
 Στέργος Λεβέντης- Γιαννάς (Λανταρόχαιτη)
Λευτέρης Σταυρής
Παναγιώτης Αργυρού( Έξινη)(Μορφινιού)
 Αντιόχεια Σαββάκη-Κασταμούλα
 Βασίλειος Χατζηνικόλας
Κώστας Σαββιού( Κωστιό του Ασημενιού)
 Χρυσάνθη Ιατρού
 Βασίλειος Αργυρού( Έξινη- Λαγγόνι)
 Μαργιέττα Γρηγορίου χήρα Γρηγόρη
 Ο Μίχαλος
Νίκος Μοσχής
Παναγιώτης Κώστας (Κωστάκια)
Άννα Ροδίτου (Κάλυμνος)
Κυριάκος Αργυρού (Λυριστής)
Γιάννης Αργυρού (Χοχλακιά)
Στάμος Νικολός(Το Σταματιό του Νικολού)
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου (Σχοινάκια )
Στέφανος Τοκούζης(Της Λευκοθέας)
Τσαμπίκα Χατζηδιάκου(Η εμπόρισσα Τσαμπίκα)
Στέργος Σαββιού (Το Στεργί του Σπανού)
Χαρτερός Σταμάτης (Αφάντου)
Σωτηρίου Αντώνης (Λάγκονας)
Σεβαστούλλα Διαμαντόγλου (Τσίτση)
Μανώλης Γεωργαδιού  (Τσίτση)
Σοφία Δημητρά (Έξινη)
Δημήτριος Κεπέρης (Λαγγόνι)
Τζοβάνι (Ούντινε Ιταλίας)
Αναστασία Ηλιάδη (Καμαρίτσες)

Οι Αφανείς Κτήτορες

Να προσθέσω μόνο ότι η αείμνηστη Ευαγγελία Καφετζή εκπλήρωσε τη μεγάλη της επιθυμία, για διάνοιξη δρόμου προσπέλασης στο μοναστήρι και η μέρα ταφής της συνέπεσε με τη "Χάρη" του Προφήτη Ηλία!

Αδελφότητα

Ευχαριστούμε θερμά το φίλο Απόστολο Παν. Πολίτη , για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε, προσκομίζοντας το προσωπικό ημερολόγιο του σεβαστού του πατέρα,  αείμνηστου συγχωριανού μας  Παναγιώτη Πολίτη!

Είναι λίγο μετά την ενσωμάτωσή μας με τη μητέρα Ελλάδα 7 Μαρτίου 1948. Ο ελεύθερος άνεμος δημιουργίας πνέει στα Δωδεκάνησα μας.  Μετά τόσων χρόνων σκοτάδι ,επιτέλους λάμπει ο ήλιος και δικαιώνει τους κόπους ,τους μόχθους  και τη στέρηση του πολυτιμότερου αγαθού, της πατρίδας!

Διαβάστε το  και θα νιώσετε τα έντονα πατριωτικά  και θρησκευτικά αισθήματα,  όπως τους τα μετέδωσαν οι γονείς τους και αποτελούν την καλυθενή μας κληρονομιά!

Φαίνεται , βάσει του ημερολογίου, ότι η Αδελφότητα ξεκίνησε σαν σπίθα από τους  Σάββα Σαββούλη, Παναγιώτη Πολίτη και Σταμάτη Καφετζή ,μετά των συζύγων τους κι έγινε φλόγα στην ψυχή όλων των Καλυθενών μικρών, μεγάλων!

Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή , ελάχιστος φόρος τιμής στην ταπεινότητα τους!

Σε άλλες αναρτήσεις θα παρουσιάσουμε το έργο της Αδελφότητας σε κάθε μοναστήρι.



         Οι αείμνηστοι Παναγιώτης και Ευαγγελία Πολίτη, με πολύπλευρη κοινωνική προσφορά στις Καλυθιές!                                 

@@@@@@@@@@@@@

Τιμώντας  την επέτειο της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με τη μητέρα Ελλάδα,παρουσιάζεται μια ηρωική πράξη αντίστασης στον ιταλικό φασισμό,από τα καλυθενά μαθητικά θρανία με αρχηγό το Φίλιππο Μάστορα, μαθητή τότε στο υποχρεωτικό ιταλικό σχολείο και αργότερα βασικό μέλος της Αδελφότητας!

Αχ, μ' Αποκριές, Αποκριές

Το σόιμ μας

Αφιερωμένη στ' αγαπημένα μου ξαδέλφια!

Ήρτανε οι Αποκριές

 με λύρες με παιχνίδια.

Αχ και μπαίνει η Σαρακοστή

 μ΄ελgιές και με κρεμμύδια!

Αχ, μ’Αποκριά ,μ’ Αποκριά,

κάνουνε γέροι και παιδιά!

Εμείς δεν ήρταμεν εδώ

να φάμε για να πιούμε,

αχ, μόνο σας αγαπούσαμε

κι ήρταμε να σας βρούμε!

Αχ, μ' Αποκριές, Αποκριές

κάνουν οι νέες κι οι γριές!

Δεν ήρταμε για το φαΐ

ούτε για το πιοτό σας,

αχ, μόνο για τη διασκέδαση

μέσα στο σπιτικό σας!

Αχ, μ’  Αποκριές , Αποκριές

κάνουν οι νέες κι οι γριές!

Tι  καλύτερο μπορούσαμε να έχουμε να μας συντροφεύει ,τις ημέρες της Αποκριάς και την Καθαρή Δευτέρα, από τη φωνή του αείμνηστου μεγάλου λαϊκού βιολιστή Σάββα Φλεβάρη, την παρουσία των αγνών εκφραστών της καλυθενής θεατρικής τέχνης και τη λεβεντιά των παραδοσιακών μας χορών;

ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ !

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

kales apokries kai kali kathari deytera. steilte 5-6 laganes pros ameriki meria.eugenios

Ζεστές-ζεστές με σησάμι,ελιές και χαλβά!
Ευχαριστούμε,Ευγένιε για το σχόλιο και την ευγενική σου παρουσία!
Και σε σένα και στους δικούς σου "Καλή Αποκριά και καλή Σαρακοστή!"
Σου ευχόμαστε του χρόνου να πετάξεις χαρταετό στο Φαληράκι, παρέα με τα χελιδόνια!