Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Η Μαντηλού


Ξαναπάμε πάλι σήμερα στ’ Αφάντου. Αφορμή στάθηκε η γνωριμία με το Σταμάτη, εγγονό της αγαπημένης εμπόρισσας κεφαλομάντηλων, το αξέχαστο Κατερινιό.
Μαθαίνουμε πολλά για την εργασία της και περισσότερο για τον τρόπο ζωής της, που είναι κοινός για όλες τις ηρωίδες μανάδες και μάμμες των παιδικών μας χρόνων, Καλυθενές ή Αφαντενές. Ανοίγει ένα βιβλίο θάρρους, δύναμης  και πάνω απ’ όλα θέλησης.
Τη θαυμάζαμε  τη μικρόσωμη εκείνη γυναίκα, «Τη Μαντηλού», με τα λεπτά χαρακτηριστικά και τη μελωδική φαντενή προφορά της!  
Τα μαντήλια της, σχεδιασμένα  και ζωγραφισμένα στο χέρι με ανεξίτηλα χρώματα της ροδίτικης φύσης ,έγιναν γνωστά και στην Ευρώπη μόνο με τη λέξη «Αλό!» που γνώριζε.

Ευχαριστούμε το φίλο Σταμάτη που φώτισε ένα προσωπικό κομμάτι της αείμνηστης «μάμμης του», της Αφαντενής «Μαντηλούς».

2 σχόλια:

Αμερικλάνος είπε...

Από όλα αυτά δεν έχει μείνει τίποτα, εχουν χαθεί πλήρως οι ρίζες....

Κωστής είπε...

Όλο και κάποια ξεχασμένη ρίζα προσπαθούμε να βρούμε , φίλε μας Αμερικλάνε, " να την τσαππίσουμε "με το σκαλιστήρι της αγάπης μας στην ταυτότητα μας που είναι η παράδοσή μας.
Δυστυχώς και συμφωνώ μαζί σου,"επνίξαμ μας οι βάτοι" της σύγχρονης, υποθετικής ευδαιμονίας.