Σήμερα ταξιδεύουμε στ' Αφάντου. Αν πάμε με αυτοκίνητο, μέσω Τραουνού, σε πέντε λεπτά τους καλημερίζουμε. Αν πάμε με γαϊδουράκι ,μέσω Ψαλιόκαμπου, θα χρειαστούμε περίπου μισή ώρα!
Προτιμώ το δεύτερο ,όπως μια φορά κι έναν καιρό! Τώρα αν κάθομαι πιτσιρίκος στον κώλο του γαδάρου ή ενήλικας στο "σουμάρι" κρατώντας τα καρβέλια, με δυσκολεύει....
Φαντάζομαι το καλάθι ,γεμάτο με ώριμο μοσχομυριστό διμηνίτη, δεμένο στα πλευρά του ζώου, δώρο για τον καλό μας γιαρένη , που κι αυτός με τη σειρά του θα μας φιλέψει "με σπορκίτους του Αη Λουκά ή "κανά" καλάθι χρουσόμηλα του Παυλή ή μερικά αρωματικά καούνια(πεπόνια)!"
Σταματώ .....και σας αφήνω να ζήσετε το ταξίδι στο χρόνο, όπως μας το δίνει συγκινητικά ο φίλος Γιάγκος , πραγματικός καλυθενός γιαρένης, από προπάππου με την οικογένεια , σήμερα , Δημητραδιού!
.....Μπροστά πάντα πήγαινε η γιαγιά με τα κλαδιά και το προσάναμμα.......
......Ο θείος μου ήταν 26 χρονών κι εν είχε βάλει κόμα παντελόνι.....
..... Το παντελόνι ήταν "ρετσίνα" ....
.......Με τ' αβκό θα πάρω βούτυρο και σαπούνι........
ο Καλυθενός
..Μάνα-μάνα! Εκείνην την εποχήν εζούσαν οι αθρώποι του φόβου!....
........ Υπήρχεν φοβερή τσίκνα..........
...........οι καρκαθκιές, .η κάσση , ...ο αουμάς.........
