Ο Κατσουνάς

Πλησιάζουν οι μέρες  που θα ζήσουμε το Θείο Δράμα.

 Τα κανάλια του νου γυρνούν πολύ πίσω, στην εποχή του χαμόγελου, την παιδική μας ηλικία.

Ο ερχομός των χελιδονιών και ο πρώτος χαιρετισμός  τους,  προετοίμαζε το μικρόκοσμο μας, για το μεγάλο γεγονός  των Παθών και της Ανάστασης!

Η Σαρακοστή, τυπική και τιμωρός, μας έβαζε σε πειρασμούς. Εξάλλου δεν διέφερε και πολύ από το ετήσιο σιτηρέσιο! «Τρεις βολές όσπρια,  (φακές, λόππια, λόππια), μιαμ μακκαρούνια, μιαψ ψωμιά καουρδιστά, μιαν τσουβρά,  κανάν αβκόν τηανιτό και άτε.....  λdίομ πασκαβάλλdιμ με τον τραχανά (καλός..και ο προσφάς) ……και πάει ......η βdομά!»

Και να σου, λοιπόν, η κυρα- Σαρακοστή «.....με ελgιές ζούππες το πωρνό, ….τσακιστές το μισομέρι (για αλλαγή) και λdίοχ χαλουβά … για το καλό..!»

Η παρηγοριά μας βρίσκονταν στα «κορφάδκια»! …… « Εκαταλάβετέ το;…Κειδά εκρέμουνταν ο κατσουνάς κι …ελάμενεν τα κουλούργια  και τις αβκούλdες της Λαμπρής,…όπως τα λαμέναμεν και μεις! »

……………………………