Εμοσχοβολούσαν

   Όταν ήμασταν μικρά παιδιά, περίπου μέχρι  εφτά οκτώ χρονών, συνοδεύαμε τις μανάδες μας στους ποταμούς για το πλύσιμο των ρούχων της οικογένειας και του σπιτιού. Και λέω μέχρι τότε, γιατί μεγαλώνοντας αναλαμβάναμε βασικές υποχρεώσεις  όπως βοσκή, θέρισμα, μάζεμα σταφυλιών ,πότισμα κήπων κ.α

    Το πλύσιμο γίνονταν μια φορά την εβδομάδα, όταν  είχε ηλιοφάνεια.

    Οι μάνες μάζευαν τ’ άπλυτα σε κοφίνια και τα φορτώναμε στο γάδαρο. Παίρναμε ένα γκαζοτενεκετέ γεμάτο στάχτη από το φούρνο, για την αλυσίφα(αλυσίβα), το αθθόπανο , το ξύλινο κόπανο ,φύλλα δάφνης ή πορτοκαλόφυλλα. Η μαμά έβαζε ένα μικρό παιδί στο σουμάρι(σαμάρι)και ένα, συνήθως το μικρότερο, στα καπούλια, στο κώλο του γαδάρου όπως το λέγαμε .Η ίδια οδηγούσε το γάδαρο  κρατώντας τον από το καπίστρι.Τα υπόλοιπα συνόδευαν με τα πόδια .Δεν ήταν μακριά. Η πιο μακρινή διαδρομή να ταν δέκα λεπτά. Πηγαίναμε στον Κήπο, στο Πέραμα, στις Ρότσες και το μακρινό μας τα Πιάδκια.

Για τα Πιάδκια μας μιλά η κυρία Σοφία .

 Μας μεταφέρει ζωντανές εικόνες του παρελθόντος με παραστατικότητα.

 Λες και είναι η ώρα που έβραζε η αλυσίφα στο κούμελλο ,….. που ρίχνανε βραστό νερό στο αθθόπανο,……που τα χτυπούσαν με τον κόπανο,….που τα άπλωναν στα κλαδιά,….. που μοσχομύριζε το κοφίνι με τα πλυμένα ρούχα…….!

….Από πέντε μεργιές εχόχλαζεν το νερό!........(πέντε πηγές)

…..Η διαδικασία ......είναι μεγάλη λειτουργία.  ........΄Οπως είναι το ψωμί, ........είναι και το πλύσιμο!

Έβλεπές τα πιο, .......εμοσχοβολούσαν….ετρυπούσαν  τημ μύτην!..

 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ, κυρία Σοφία!