Σήμερα ανοίγουμε το κεφάλαιο του χαμόγελου, τις παιδικές μας αναμνήσεις! Τρώμε ψιμίθι και χαλβά της Χώρας(πόλης Ρόδου)!
Ανυπομονούσαμε να γυρίσει ο γονιός από τη Χώρα, γιατί περιμέναμε να μας φέρει δώρο, Μην πάει ο νους σας σε τίποτα ακριβό ρούχο ή παιχνίδι. Λαχταρούσαμε να φάμε το ψωμί της χώρας! Ναι, το λευκό ψωμί ή τα ψιμιθάκια! Μεγάλη χαρά που κάναμε!
Καταλαβαίνετε το λόγο; Παραχορτασμένοι από το ζυμωτό σπιτίσιο σταρένιο ψωμί, ψάχναμε κι άλλες γεύσεις!.
Οι σημερινοί διατροφολόγοι θα απορούν, που εγκωμιάζουμε τη μαγιά και τα διογκωτικά πρόσθετα. Κι όμως στη θέα του, άστραφταν τα προσωπάκια μας και πλάταινε το χαμόγελο μας !
Μαζί με το ψωμί «λαμέναμεν και τοχ χαλουβάν».
«Ου ου ου ου! Χαράμ πιο εμείς!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου