Ίσως να μην καταλάβατε το σημερινό τίτλο. Είναι ένας από τους πιο έντονα εκφραστικούς ιδιωματισμούς της παιδικής ψυχής " Μαμά δεν πάω"! Το παιδί, στην προσπάθειά του να βρει περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, εναντιώνεται στο λόγο της μάνας, στο άγιο μύρος του πατερ-Σέργιου!
Ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΥ μας ταξιδεύει σήμερα στα αθώα παιδικά χρόνια, στα δύσκολα λόγω φτώχειας και στερήσεων ,που η βασική αγωνία της μάνας ήταν μια: "Έφαες πάρουμου, παιδάκιμ μου;"
Χάτε σηκώστου γλήωρα, γιατί σήμερα α πάμε σκολείο!
Λέει με η μάνα μου..Ήμουν δεν ήμουν 5-6 χρονών..
Αμμά, εμ πάω εβώ σκολείο! Λαμένουν με δυο παιάκια ,α πάμε α παίξουμε στον Καπίτανο!
Γλήωρα ντύθου ,γιατί λαμένει ο δάσκαλος! Ατε ,μη φωνάξω το φφέντησ σου και σε μαυρίσει που το ξύλο!
Ο αρφός σου, λολλός είναι που πάει σκολείο?
Ετσουμούκλαια μπας και λλάξει,αλλά εν τα κατάφερα.
Εκρέμμασεμ με κι ένα σακκούλι πάννενο .Α βάλεις το βιβλίο που α σε δώκουν, με λέει.
Τι α κάμω? Πιάννουμεν το στρατί που ενέβαινε στου Μελισσά, εβωλοτσακούσαμε μες τα χινιπόδκια και τους αγκατσάρους, εγίναμε και σύλλασποι,γιατί έβρεχε που βραϊς.
Όνταν εκοντέψαμε,επήεν η μάνα μου μάνι-μάνι και είπεν τα στο δάσκαλο,που εν έθελα να πάω.
-Αργυράκι ,καλό παιδάκι, έμπα μέσα και α σε δώκω
σταφυλλάκι..με λέει ο μακαρίτης ο Σπανός ο δάσκαλος.
Σταφυλλάκι? Α δε με βάλεις μιαν τσανάκαμ μακκαρούνια, εβώ μέσα εν εμπαίνω!! Λέω τον και σφίγγω ένα δρόμον!!!
2 σχόλια:
Επερπάτηξές μας στον Καπίτανο,ενεβήκαμε μαζί σου στου Μελισσά,εγιμώσαν οι άτσες μας χινιπόδκια,ελερώσαμεν τα μπαλντωμένα μας παντελόνια,εφτάξαμεν στην αυλή του σκολκειού μας και εγίμωσεν η ψυχή μας περηφάνια!
Εφκαριστούμεν σε,φίλε Αργύρη!
Λυπήθηκα που δεν είχα φωτογραφία της κ. Κατίνας.
Η θέση της φωτογραφίας της ανήκει!
Μόλις την έχω, κάνω ανάρτηση.
Ελπίζω κάποια στιγμή να ανταποδώσω την προσφορά του καθαρού καλυθενού ιδιωματισμού που μας πρόσφερε!
Δημοσίευση σχολίου