Κάμε Μετάνοια

"Φωνάξετε, φωνάξετε και μην αναστενάξετε,

φωνάξετε την μάναν της, που βύζανεν το γάλαν της!"

Ξεκινώ με το όμορφο δίστιχο, που αποδίδεται στον παλιό μας λυράρη και κανακιστή Λυριστή, για να βοηθήσει να μεταφέρουμε το συγκινησιακό φορτίο του παλιού γάμου.

Από μικρό άκουγε το κορίτσι τις ευχές "και στις χαρές σου" ή "εγώ στο γάμο σου θα χορέβκω ξυπόλητος"... και λάμενε…".Η καωματού και η αγκλαβή" άνοιγαν το δρόμο της δικής της οικογένειάς,  μόλις" εγίνουνταν κοπέλλdα".

 "Τα προυκιά" ετοιμάζονταν έγκαιρα από τη μάνα και την κόρη.

  Αναφέρω μερικά ονόματα και σεις φανταστείτε τον αργαλειό να δουλεύει ασταμάτητα στο καντούνι και την κόρη να κεντά: "Σεντόνια, κανναϊτσες, χρέμια, μαξελλdάρκια, σιάκκια, τσολλdούες,αμουσία, τζιμιομαντήλα, …."

"Κάνε μετάνοια φίλησε του νούνου σου το χέρι,

γιατί θα πας στην εκκλησιά να κάνεις άλλο ταίρι.

Χτενίσετέ την όμορφα, φτιάξτε της τα μαλλιά της,

το τελευταίο χτένισμα είναι της λευτεριάς της! "

  Είναι δυο συγκινητικά" παίνια" από το ντύσιμο και το χαιρετισμό της νύφης, όπως έρχονται από το βάθος της παράδοσης και  διατηρούνται μέχρι σήμερα.

Είναι μεγάλη τιμή για κάποιον να μπορεί να συνθέτει επαινετικούς στίχους την ώρα της ετοιμασίας του ζευγαριού για το μυστήριο του γάμου. 

Παραδοσιακά είχαμε λυράρηδες  που λέγονταν κανακιστές. Αργότερα τη θέση της λύρας πήρε το βιολί. Αν και παρατηρώ στους τελευταίους γάμους ότι αναβιώνει ο γλυκός ήχος της λυρίστικης δοξαριάς.

Σας μεταφέρω σκηνές από το χαιρετισμό της νύφης, λίγο πριν ξεκινήσει για την εκκλησία. Οι λαϊκοί μας οργανοπαίκτες " ντηονούν" το σκοπό και οι άξιες τραγουδίστριες συνθέτουν παραδοσιακά.

    " Να είναι καλορίζικο το νέο ζευγάρι!"