Νωρίς – νωρίς φτάσανε οι Αλκυονίδες μέρες, αν και
όπως πάμε με την αλλαγή του κλίματος ίσως γίνουν μόνιμες.
Την πανέμορφη ετούτη μέρα βρέθηκα στο «Λιβάι», για
να τακτοποιήσω τα «λκιόκλαα».
Έζησα ξεχωριστές στιγμές , ανθρώπινες,
οικογενειακές, πιστό αντίγραφο του τότε «λκιομαέματος» με τη διαφορά βέβαια τα
τωρινά «συμπράκαλα»! Δεν είδα « βίτσες, λέντουρα, καλάθκια αλλά σύγχρονα
ραβδιστικά, πλαστικά λκιόπανα και πλαστικούς κουβάες».
Μικροί - μεγάλοι, κεφάτοι και ορεξάτοι στον αγώνα
της «μαυρομάτας»!
Παρακολουθώντας το βιντεάκι θα νιώσετε ανάλογα συναισθήματα
ελπίζω με τα δικά μου!
Περίμενα να πάρω από τον αγαπητό
Στέφανο κάτι σχετικό με τις ελιές κι όμως φτάσαμε στα όνειρα. Ναι, στα όνειρα,
όπως πίστευαν και πιστεύουν πολλοί ότι είναι προφητικά. Το άφησα να εξελιχθεί
όπως ήρθε αυθόρμητα και αποζημιωνόμαστε πλουσιοπάροχα.
Μεταφερθήκαμε
στα υπερατλαντικά του τότε και νιώσαμε τη βαθιά πίστη, την αγάπη της Παναγιάς μας Ελεούσας, οδηγού,
καθοδηγήτριας και προστάτιδας!
Να ευχαριστήσουμε όλη την οικογένεια του Στέφανου
για τον πίνακα καλυθενής ψυχής που μας προσέφερε!
Αφιερωμένο στα ξενάκια μας για να καθίσουν
σταυροπόδι στο χώμα της καλυθενής γης και να μυρίσουν αλεσφακιά, ασκινό ,
αγκάτσαρο..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου