Χριστούγεννα Τότε - Τώρα

Παραμονή Χριστουγέννων όπως τότε;

Τίποτα δεν μπορεί να τα θυμίσει, εκτός της ημερομηνίας και της…. αγωνιώδους προσπάθειας να τα νιώσουμε.

 Ο ψεύτικος διάκοσμος δένει με τα ψεύτικα αισθήματα. Ο πλούσιος φωτισμός μάχεται το απλό και αληθινό.

Διαγράφω το εκτυφλωτικό φως και προσπαθώ να βρεθώ στα λιθόστρωτα στενοσόκακα της λάμπας πετρελαίου και του φαναριού.

Τότε που κάθε οικογένεια είχε το δικό της «κουσκούνι» δεμένο από το πόδι στη σκιά συνήθως ελιάς με πλούσια σκιά. Και μεις τρέχαμε….. με τους «κουβάες» γεμάτους αποφάγια ή πίτουρα.

Τότε που ηχούσαν σαν καμπάνες τα ξεφωνητά τους, όταν «κειδά στο γιοφύρι» η μαστόρισσα του είδους « Σοφούαινα» τα μουνούχιζε χωρίς αναισθητικό!

Τότε που θυσιάζονταν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και την προμήθεια της οικογένειας μέχρι και το Πάσχα.

 Η « μίλλντα» ήταν το πρόχειρο πρωινό για τους εργαζόμενους γονείς στο κλάδεμα , το λισγάρι, το τσάπισμα, τα «πρώμα»!

 Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο, εκτός από τις τρίχες του δέρματος και τα νύχια. Όλα είχαν τον προορισμό τους!

Τότε που ανηφορίζαμε τα στενά του Μελισσά με το φίλο Σάββα (της Βασιλικής και του Ναστάση ) κρατώντας στο χέρι δυο σπάγκους με κόμπο στην άκρη. Ένα  για να περνούμε  τις δεκάρες κι ένα για τις εικοσάρες.
«Καλήν εσπέραν άρχοντες …», γιατί τα λέγαμε μόλις βράδιαζε..  ή   «Χριστούγεννα πρωτούγεννα……»!

Και μετά στις Καμαρίτσες, το Λαγγόνι, του Τσίτση, την πλατεία,  την Έξινη. Εκεί ήταν δική μου επιθυμία, γιατί έμεναν οι αγαπημένες μου νονές και πάντα βάζαμε  μεταλλικά χωρίς τρύπα στη τσέπη!

Τότε που «γκινιάζαμε», δηλαδή φορούσαμε για πρώτη φορά, το καινούργιο ρούχο ή παπούτσι, μες στη νύχτα ανηφορίζοντας τα στενά για την εκκλησία.

Είπε και ο αγαπητός Μιχάλης : « Α κάτσει μυία στο παπούτσιμ μου; Α την σκοτώσω!»

……………………..

Για να καταλάβουμε τον πόθο του ξυπόλυτου παιδιού!


 Παραδοσιακά  κάλαντα  Χριστουγέννων
από τις Καλυθιές Ρόδου

Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου.

Για βγείτε, δείτε, μάθετε πως ο Χριστός γεννάται.

Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα.

Το μέλι τρων οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες.

Αν είστε που τους πλούσιους, φλουριά μην τα λυπάστε

κι αν είστε που τους πιο φτωχούς ένα ζευγάρι κότες.

Και σας καληνυχτίζουμε, πέσετε κοιμηθείτε,

ολίγον ύπνον πάρετε κι ευθύς να  σηκωθείτε.

Στην εκκλησίαν τρέξετε με όλην προθυμία

και του Χριστού ακούσετε τη Θεία Λειτουργία

                            

Χαρούμενα Χριστούγεννα!