Που την Αβκή

                           

«Και του χρόνου!», «Καλοφάωτο!», ήταν οι ευχές που εισέπραξα φεύγοντας για τελευταία φορά από το «λοτριβείο».

Το ίδιο εύχομαι και για σας και μάλιστα σύντομα. Όσο για τους «πολλdάρηες» καλό κουράγιο και καλά «ξετελέματα»!

Στο τελευταίο φορτίο «έφταξα που την αβκήν κειδά στου Βερκιού τον Κάμπο».

Είπα κι εγώ, «φόρτωσε ξεφόρτωσε θα τις κάνω»; Τις άφησα στο χωράφι και τις πήρα το πρωί.

Βγήκα διπλά κερδισμένος. Γλίτωσα δύο κόπους και απόλαυσα το πιο όμορφο χάραμα.

Ήταν τόση η μαγεία του πρωινού, που δεν άντεξα στον πειρασμό. Πήρα τη μηχανή και σας μεταφέρω, νομίζω μοναδικές εικόνες.
 Αν τεντώσετε και λίγο την ακοή, ίσως ν’ ακούσετε τα καλωσορίσματα της νέας μέρας από τους πετεινούς της περιοχής και τα γαυγίσματα των σκύλων του γείτονα κυνηγού.

(Μπροστά μας είναι ο Μελισσάς , στο βάθος ο Πευκώνος και πιο δεξιά το Ρημόκαστρο))

Με  το σημερινό ποστάρισμα, θα καταλάβατε οι μόνιμοι φίλοι,  ότι θέλω να στείλω το μήνυμα της ανατολής μιας καινούργιας μέρας, μετά την οικονομική κρίση, που αργεί..και μάλλον θα αργήσει...