Λίγο πριν το μεγάλο μας «παναϋρι» του Σταυρού, πλανάται και εκφράζεται σε χαρά, συγκίνηση, καμιά φορά φόβο (αδικαιολόγητος), η πρώτη μέρα.
Ναι, η πρώτη επαφή του παιδιού με το νέο περιβάλλον, το σχολικό.
Λαχτάρησε η ψυχή , όταν έγραψα στη μηχανή αναζήτησης τη λέξη αλφαβητάρι. Ήμουν σίγουρος ότι θα δω το μοναδικό βιβλίο που βάζαμε στο « σακκούλλι ».
Αφιερωμένο σε όλους εσάς, για να ξανανιώσετε τη λάμψη της παιδικής αθωότητας!
Πέταξα σε τόπο και χρόνο μακρινό. Θυμήθηκα την πλάκα , το κοντύλι , το σφουγγαράκι και το πάνινο σακούλι , υφαντό στον αργαλειό, δώρο της μητέρας ή της « μάμμης»!
Την πρώτη προσευχή στην αυλή του Πάνω Σχολείου και το χαμόγελο των αείμνηστων σεβαστών δασκάλων μας, Βαγιανού, Σπανού, Φιλιππάκη, Κασέρη, της κυρίας Σταματίας, της κυρίας Πόπης…..
Θέλω να ευχηθώ καλό ξεκίνημα στους νέους αθλητές του σχολικού στίβου και να τους δούμε άξιους συνεχιστές της καλυθενής παράδοσης.
Να σφίξω το χέρι στους επιτυχόντες στις πανελλήνιες εξετάσεις, να συγχαρώ τους γονείς και τους φροντιστές!
Να μου επιτρέψετε, λόγω επαγγέλματος, " χούι δα", να πω ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι ο σεβασμός της παιδικής προσωπικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου