Νυχτοκάοι

Ο εξαίρετος φίλος και συγχωριανός Αργύρης, προσφέρει στο "σεντούκι λαϊκής σοφίας" ένα απόσπασμα από το πεζογράφημα του "Πέτρες και Σκόνη",γραμμένο στη ροδίτικη ιδιωματική!
Συγκινεί η προσφορά του και τον ευχαριστούμε.
 Απολαύστε το!

Μια χρονιάν, όνταν εκλείσασι τα σκολεία ,εμμαεψέμας ο Αρχηγός ,και λέει μας ότι α πάμεν

''στα σκηνάκια'' στον Αηγιάννη για μιά βδομά. Λέει μας α τοιμάσουμεν τα προσκοπικά μας ρούχα, α τα πούμεν

στις μάνες μας,στο φφέντη μας και στις μάμμες μας και που το πρωίν α φύουμεν.

Εν έλλεεν να ξημερώσει! Μόλις εχάραξεν,επετάχτηκα πάνω,έρπαξα το σακκούλλι με τα τζένια μου και κόφτω στην πλατέα.

Εθάρριουν οτι θα πάεννα πρώτος αλλά έλασου...Καμμιάν δεκαριάν ελαμένανμε που την αυγκή... Νυχτοκάοι..

Εφέρασι κι έναν γάαρο να φορτώσουμε τα βαργιά καταπαλίκια.Τσούκες,ταβάες,μπουράκια,πατανίες...

Μπρός ο γάαρος, που πίσω εμείς με τα πόδκια , φορτωμένοι εκινήσαμεν για το μοναστήριν.

Ειχαμεν και κανα-δκυό μιτσά μαζι μας. (Εγκολλούσαν τους αρφούς τους).  Τα έρημα, κόμα εν ήταν να φτάξουμε

στην Φράγγα και ερκέψασιν τα κλάματα...Εθέλασι να κάτσουν στον κόλο του γαάρου,αλλά εν τα άφηνεν ο Αρχηγός.