Χείμαρρος αισθημάτων οι αναμνήσεις του! Μας δίνει παραστατικά και με σαφήνεια τις ιδιαίτερες συνθήκες της τότε εποχής.
Μαζί με το φίλο του Γιάννη , κατέληξαν στο "αρυάκι" της 'Εξινης ,εκεί που κακάριζε η κότα............!
" Εμ μας επιάνναν τα μελοκόκκουα!",σημαίνει δε χορταίναμε με τα μελοκούκκουα.
Η μελοκουκκουδιά ,ήταν ένα και μοναδικό δέντρο στην περιοχή "Παναγιά".Εκεί καταφεύγαμε όλοι μετά τις "κατελάνες" των περιπλανήσεων μας, για να χορτάσουμε την πείνα μας! Οι καρποί του ήταν μικροί σαν στραγάλια,αρωματικοί , γευστικοί και μελάτοι, όπως λέει και τ' όνομα!
Πρέπει να υπάρχει και σήμερα , κάπου στο ρυάκι, ζωσμένο από πυκνά βάτα , που ευδοκιμούν εκεί λόγω της υγρασίας.
Να θυμήσω ακόμα ότι το ξύλο της θεωρούνταν προστατευτικό για το "μμάτιασμα!". Οι μανάδες μάς φιάχνανε φυλακτό!
Κι άλλα πολλά.......ακούστε τον!
Ευχαριστούμε πολύ, Μιχάλη!
Στερgού: " Μπρε Μιχάλη, πού τα ήβρετε τ' αβgά ; ............."
Στερgού: " Μπρε Μιχάλη, πού τα ήβρετε τ' αβgά ; ............."
15 σχόλια:
Να δεις αγαπητέ Μιχάλη, που κάποτε θα δούμε πάλι πείνα, όπως ... ΤΟΤΕ !
Τα σκλά (σκυλιά) να τρώνε αγκόρτσα (άγουρα αχλάδια) πάνω στην αγκορτσά, όπως μου διηγείται ο πεθερός μου ! :-)
Την Καλησπέρα μου και στον αδελφοποιητό Κώστα !
Χρήστος από το Στέκι των Ναυτικών !
Καλώς τον!
Μάθαμε και τα πρώτα ρουμελιώτικα!
Εμείς τα λέμε αχλάους και αχλαούνια!
Λεξιλόγιο
αγκόρτσα = αχλάους
αγκορτσά = αχλαούνι
σκλιά = σκυλgιά
Χαιρετούμε
TEST
Εγιάλεσα-γιαλέσα = ; (τι ξέρει το Στέκι των ναυτικών) δηλαδή τι σημαίνει;
Το Στέκι ξέρει μόνο το :
Γεια σου θάλασσα ... μπαμπέσα !
ΥΓ. "Θάλασσα" λέμε και τη γυναίκα στα ... Ρουμελιώτικα ! :-)
ΡΟΥΜΕΛΗ ΘΆΛΑΣΣΑ
ΡΟΔΟΣ ΓΕΝΑΙΚΑ
Ο μεγάλος θυμός λέγεται, " φούρκα θάλασσα"
Δάσκαλε,με συγκινεί πραγματικά η όλη σου προσπάθεια. Τόσο καιρό πράγματι δεν είχα δώσει την απαιτούμενη προσοχή. Όσο όμως διαβάζω περισσότερα, τόσο επανέρχεται όλο και πιο καθαρά η εικόνα της παιδικής μου ηληκίας/
Η αθώα παιδικότητά μας ,Βασίλη, είναι μια και μοναδική!
Λυπούμαι τα σημερινά παιδιά, που λόγω των πολλών υποχρεώσεων-απαιτήσεων ,δεν την ζουν.
Τα γεμίζουμε ένα δωμάτιο "πλαστικά" παιχνίδια και νομίζουμε ότι "παίζουν"! Η μόνη χαρά που παίρνουν είναι, όταν ανοίγουν το περιτύλιγμα! Το παιδί και ο ενήλικας,ο άνθρωπος γενικά,θέλει προσωπική έκφραση και δημιουργία! Εμείς ,τότε, μπορεί να ζήσουμε δύσκολα οικονομικά, απολαμβάναμε όμως ελευθερία!΄Ενα τενεκκί το μετατρέπαμε σε μπάλλα μεγάλης αξίας,με έναν απλό "ασπόρτηλτα" γινόμαστε αεροναυπηγοί φτιάχνοντας ανεμόμυλους,με ένα απλό χαρτί φτιάχναμε τους "χαρκίτες"-χαρτετούς και πετούσαμε μαζί τους.........και πόσα άλλα !
Ας δώσουμε λοιπόν λίγο " χώρο" στο σημερινό παιδί για προσωπική έκφραση!
@@@ ζούσαμε
Αδελφοποιητέ Κώστα ... η ιστορία που μου ζήτησες !
http://discount.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29939&pg=10000#comment215580
Θυμάμαι μικρό και αμάλλιαγο, δε μ΄ήθελε καμιά κοπελιά ... ΤΟΤΕ !
Όταν όμως μεγάλωσα και έγινα ομορφόπαιδο :-)(μούφυγαν τα σπυράκια, έβαλα φακούς, μπήκα στη Σχολή, (μου)αγόρασαν και αυτοκίνητο "κάτι" σα SPIDER :-) μ΄ ήθελαν πολλές ! :-)
Τυχαίο ????? Ελπίζω να ... χαμογέλασες ! :-)
Από κει περάσαμε κι εμείς ,Χρήστο, με τη διαφορά ότι ήμασταν εποχούμενοι "επί σουμαρίου όνου!"
Κρατώ το "μικρό κι αμάλλιαγο" και συμπληρώνω "μιτσό και άφραγκο!"
Διδακτική η ανάμνηση σου ,όσον αφορά το δεύτερο σκέλος ,.......δηλαδή "την ομορφιά της πούγγας!"
Σ' ευχαριστώ πολύ!
(Επάξια καταλαμβάνεις την πρώτη θέση στις "αστικές αναμνήσεις!")
Ξεκίνησα δειλά-δειλά στους χώρους της ιδιωματικής μας γλώσσας ,στηριζόμενος περισσότερο στις προσωπικές και οικογενειακές καταγραφές. Σιγά-σιγά προχώρησα και βρήκα συνεργάτες και φίλους πρόθυμους να δώσουν πραγματική βοήθεια.
Διάβασα τους μεγάλους ροδίτες λαογράφους -καταγραφείς των ιδιωματάτων και μπορώ να πω ότι είμαι σε καλό δρόμο. Η απσχόληση αυτή είναι ενδιαφέρουσα. Αμοιβή μου είναι η ικανοποίηση που νιώθω , γιατί διασώζω μέρος από την αστείρευτη πηγή της λαϊκης μας κληρονομιάς.
Θέλω ν' ακούσω και σας που με διαβάζετε μέσω της ιστοσελίδας. Γράψετε μου,με λίγα λόγια,τι αισθάνεστε,τι σας αρέσει ή τι δεν σας αρέσει κλπ .
Η λεκτική αναγνώριση του σχολίου είναι για προστασία.
Εσείς οι φίλες και φίλοι του εξωτερικού γράψετε και στο αγγλικό πληκρολόγιο.
Έχετε τους χαιρετισμούς μας κι ελπίζουμε γρήγορα να πιούμε μαζί έναν καφέ στο καφενείο του χωριού μας.
Σας ευχαριστώ!
Καλημέρα Κώστα !
Αυτό το σήμε για άτομα με ειδικές ανάγκες δίπλα στη λεκτική αναγνώριση, τί εξυπηρετεί ;-)
Καλημέρα,Χρήστο. Λίγο καθυστερημένα λόγω απουσίας. Δεν τα ξέρω κι εγώ καλά ,αλλά αφού έχει το σήμα απευθύνεται σε ειδικά άτομα. Το πώς,δεν το ξέρω.
Το πρωινό σήμερα ήταν πολύ παραγωγικό και θα ακολουθήσουν ενδιαφέροντα θέματα!
Με έκανε και α~υ~τ~ό το "καινούργιο" στη σύγχρονη ηλεκτρονική εποχή και γέλασα !
Και είπα να το μοιραστώ μαζί σας !
Κατά τ΄ άλλα ... ΤΩΡΑ που θα γράφω λιγότερο στο Στέκι των Ναυτικών, θα επι~κεντρωθώ στην καθ~ιέρωση του ... αδελφοποιητού blog και λαο~γράφου του ! :-)
Καλό μεσημέρι και περιμένω "κάτι" για ... τσίκνισμα ! :-)
Καλή Τσικνοπέμπτη σε σένα Χρήστο και σε όλους τους αναγνώστες του "Σεντουκιού!"
"Αποκριές ,αποκριές
κάνουν οι νέες κι οι γριές!"
Σάββας Φλεβάρης
"Αποκριές στα Μαράσια και Λαμπρήν ες τα χωριά!"
Λέγανε από παλιά στη Ρόδο.
Τα Μαράσια ήταν συνοικίες έξω από τα τείχη που κατοικούσαν οι Ροδίτες.
Δημοσίευση σχολίου