Θέρος, ήλιος, θάλασσα και η σκέψη στην αρμύρα!
Πιάστηκα «εξ απήνης» , όταν ξεκίνησαν να μιλούν στο φακό οι συνέταιροι, φίλοι και σύντεκνοι Βασίλης και Κώστας!
Άκουσα σαράντα χρόνια μαζί από το Κώστα κι εγώ πέταξα στο Βορινό και το Κάτεργο!
Κάπως συνήλθα και πρόφτασα μια- δυο ερωτήσεις!
Μαζί λοιπόν στο πηλοφόρι, στη σκαλωσιά, στο γιαπί, κάτω από δύσκολες και πολλές φορές ακραίες συνθήκες!
Είχα τη τύχη να γευτώ κι εγώ, μικρό γυμνασιόπαιδο τότε, τα καλοκαίρια, τη γεύση του τσακισμένου κρεμμυδιού, της ντομάτας, της ελιάς μες στα σκονισμένα, τσιμεντωμένα και πολλές φορές ασβεστωμένα χέρια την ώρα του διαλείμματος!
Μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω λίγο το δέσιμο και τα αισθήματα που αναπτύσσονται στην οικοδομή!
«Σας ευχαριστούμε που προβάλλετε το αληθινό πρόσωπο της ζωής , την τίμια εργασία και την περηφάνια της προσφοράς !
Είστε παράδειγμα για τους νεότερους που ξεκινούν το στίβο της ζωής!
Να ‘στε πάντα καλά και να απολαμβάνετε τη σύνταξη σας!»
Ο Βασίλης προσφέρει σε όλους τους συνταξιούχους το τραγούδι τους!
Το αυθόρμητο χειροκρότημα το πήρε προκαταβολικά!
Δημιούργησε με το ποιηματάκι του ζεστές, ανθρώπινες στιγμές!
Απολαύστε τες!
Σας ευχαριστούμε πολύ, Κωστή και Βασίλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου