Το Άλογο κι ο Καφενές

Είναι η ώρα της παραλίας! Εκεί βρέθηκα, φιλοξενούμενος στον ίσκιο φίλου ομπρελά!

Γνωρίστηκα με το Μανώλη, γόνο Μαριτσενών «γιαρένηων»!

 Μόλις κατάλαβε τα ενδιαφέροντά μου, γύρισε πολλά χρόνια πίσω και θυμήθηκε ……….Τον παππού βοσκό στα όρια των βουνών μας, τα γιαρενικά  πάρε- δώσε, τις ειλικρινείς σχέσεις, την τιμιότητα, την περηφάνια........!

Διέκρινα τη ξεχωριστή καθαρότητα ψυχής και λόγου, τη νησιώτικη ταυτότητά μας όπως την κληρονομήσαμε, και να μου επιτρέψετε μια παρέμβαση, είναι χρέος μας να τη μεταδώσουμε και στη νέα γενιά!

Αυτές οι μικρές σπίθες σε ανύποπτο χρόνο και τόπο, όπως σήμερα, με ωθούν να πληκτρολογώ!

Το θέμα της βιντεοσκόπησης είναι ένα  κοινωνικό φιλοσόφημα ! Μια Μαριτσενή διδακτική παράδοση ή ανέκδοτο όπως το χαρακτήρισε!

Πολλές φορές η ίδια η κοινωνία δεν ξέρει τι θέλει! Ίσως οι κανόνες είναι εύπλαστοι ανάλογα με το «δοκούν» των αρχαίων Ελλήνων!

Αυτά συμπέρανα ακούγοντας την «ιστορία» του αλόγου, όπως τη θυμάται από τα παλιά Μαριτσά, και ευγενέστατα τη διηγήθηκε στο Σεντούκι της Λαϊκής Σοφίας ! Τον ευχαριστούμε!