Ψάχνοντας χρώμα από το παρελθόν, βρέθηκα σ’ ένα από τα παλιά μας παραλιακά, τη « Μοναξιά».
Επειδή σας έχω κουράσει λίγο με τους καφέδες μου, μπαίνω αμέσως στο θέμα.
Κουβεντιάζοντας με μεγαλύτερους από μένα και φίλους του ψαρέματος άκουσα να ενθουσιάζονται με τις «ρένες».
Ίσως είναι άγνωστη η λέξη για τους νέους. Ρένες, λέγονται οι μικρές λίμνες που σχηματίζουν τα ποτάμια στις εκβολές τους.
Στην περιοχή μας αναφέρονται τρεις μεγάλες: Η Κοσκινιάτικη, του Γληοράκη και του Τσαγκάρη! Άλλη μια πρέπει να υπήρχε και στου Τραουνού!
Αν πήγατε στις εκβολές του Γαδουρά, έχετε σχηματίσει την εικόνα της. Φανταστείτε ένα χώρο με υφάλμυρο νερό μερικά μέτρα πριν την παραλία ζωσμένο με πλούσια βλάστηση.
Τότε η άμμος και το χαλίκι συσσωρεύονταν και σχημάτιζαν μικρούς λόφους. Σήμερα, λόγω εκμετάλλευσης της παραλίας, είναι δύσκολο να το δούμε. Μόνο στου Τραουνού σχηματίζεται αλλά για λίγο.
Μόλις τελείωναν λοιπόν τις εργασίες στα «πρώμα» ή μετά το μάζεμα του διμηνίτη έπαιρναν το καλάμι τους και ψάρευαν κεφάλους και γόπες! ΄Ηταν παράδεισος για τους στεριανούς και εξηγούμαι. Μπορεί να έχουμε τη θάλασσα « μες τημ πόρταμ μας», τότε όμως πολλοί λίγοι ήξεραν κολύμπι! Θεωρούνταν πολυτέλεια! Εξάλλου που να βρεθεί χρόνος! «Ήταν για τους χασουμέρηες»!
Ρωτήστε να μάθετε ποιον θεωρούσαν καλό γαμπρό και συμπονέστε τον ψαρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου