Ο Απόλαιμος

Και τώρα μπαίνουμε να δροσιστούμε στον «απόλαιμο»!

Οι απόλαιμοι ήταν στοές  στη ρίζα υψωμάτων, όπου υπήρχαν πηγές νερού. Τις έσκαβαν, για να βρεθεί και να συγκεντρωθεί περισσότερο, το οποίο οδηγούνταν  σε «χαούζα»-δεξαμενή, για να ποτιστούν τα «κηπούλκια»!

Είχαν το «πηάδι» τους, για να ξεδιψούν τα ζωντανά(ζώα,πουλιά)  και «λουλά»-βρυσούλα, συνήθως  από τρύπιο καλάμι, για  τους ανθρώπους.

Από τα τοιχώματα της στοάς έσταζαν γάργαρα νερά και  φύτρωναν  βρύα!

Το τοπίο, γύρω,  ήταν καταπράσινο με πυκνή βλάστηση! Κόαζαν βατράχια, χόρευαν σε ψηλά κλαδιά οι «γαβρίληδες», έσερναν τις κοιλίες τους ερπετά ψάχνοντας τη λεία τους, τραγουδούσε ο κιτρινομύτης  κότσυφας ,φωνάζοντας το ταίρι του, χελιδόνια φτεροκοπούσαν  στη χαούζα τρώγοντας  κουνούπια!. ….

Και σήμερα υπάρχουν μερικοί, στη Παναγιά, στη Φράγκα  και στην Καλαμωνιά όχι, βέβαια  της παλιάς…. δόξας αλλά λιγάκι …. « τουκκιεμένοι!»

Τότε που ήταν καταπράσινα...

(φανταστικός διάλογος)

                                        -΄Ατε, μαχχιαλλά! Μπράβο σου! Εκαλόκαμές τα! Εξεμποϊσαμ πιο!  Φτου, σκόρδα! Α μην τα μματιάξω! Είσαι μερακλής!

-Εκουράστηκα, μ’εκατάφερέ τα  πιο καλά φέτος. Ας έν καλά τα σερεπέττια! Εμάεζα κοπριάν της αελgιάς κι εγέμωσα μιαβ βαρέλλdα! Πιάννω το κουβαϊν και ποτίζω τα. Βλέπεις πώς εθερκιέψαν;

.....................................